خدا آن روز که دنیا را نهاده به هرکس هرچه لایق بوده داده:

به بلبل ناله ی مستانه داده،به طاووس جعبه شاهانه داده،

به جغد هم در خرابه لانه داده،به شیر هم قدرت مردانه داده،

به ما هم عزیزانی چون پدر و مادر داده(قدرشان را بدانیم)

به خدا گفتم: خسته ام! گفت: لا تقنطوا من رحمة الله(از رحمت خدا نا امید نشوید) گفتم: کسی رو ندارم!گفت:نحن اقرب الیه من حبل الورید(ما از رگ گردن به انسان نزدیک تریم) گفتم:هیچکس نمیدونه تو دلم چی میگذره! گفت:ان الله یحول بین المرء و قلبه(خدا حائل است میان انسان و قلبش) گفتم:انگار اصلا منو فراموش کرده ای! گفت:فاذکرونی اذکرکم...(مرا یاد کنید تا یاد شما باشم).

خدایا به داده و نداده و گرفته ات شکر،که داده ات نعمت است و نداده ات حکمت و گرفته ات امتحان...

خدایا رحمتی کن تا ایمان نام و نان برایم نیاورد/توفیقم

ده تا نانم و حتی نامم را در خطر ایمان افکنم.

زندگی باید کرد گاه با یک گل سرخ،گاه با یک دل تنگ،گاه باید رویید در

پس این باران،گاه باید خندید بر غمی بی پایان،زندگی باور می خواهد آن

هم از جنس امید،که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد،یک امید قلبی

به تو گوید که خدا هست هنوز..........

عشق یعنی شب نشینی با خدا/گفت و گو با ناله اما بی صدا،

عشق پرتاب گلی از سوی دوست/ هر کجا باشد دلم همراه اوست.

کوه ها نام تو را می گویند،دشت ها شعر تو را می خوانند،

کوه باید شد و ماند،رود باید شد و رفت،دشت باید شد و خواند.

زهر است عطای خلق هر چند دوا باشد/حاجت ز که خواهی

جایی که خدا باشد.

زندگی در عصر حجر زیباست با صداقت و دیانت